Het zal nu zo’n vijf jaar geleden zijn, dat we in deze kolommen kennismaakten met het heel bijzondere ensemble Aquaserge en hun ep “Guerre”. Vandaag zijn we drie volwaardige platen verder en verrast de bonte bende -overigens in het kader van de verrijzenis van de “Made to Measure”-reeks van Crammed Discs, waarvan deze plaat volume 46 uitmaakt- met een heel bijzonder Opus: nadat ze eerder dit jaar de voorstelling “Perdu dans un étui de guitare” maakte, gebaseerd op het bizarre gegeven dat componist Morton Feldman ooit (in 1966) een stuk schreef, dat hij de titel “The possibility of a New Work for Electric Guitar” meegaf en daarna het manuscript, dat hij in een gitaarkoffer had gelegd, kwijt geraakte en het nooit meer terugvond. Het stuk werd nochtans live uitgevoerd vlak nadat het geschreven was en er werden opnames van gemaakt.

Ook de gitaar waarop het stuk gespeeld werd, verdween, samen met de partituur, maar aan de hand van de opnames werd die in 2013 gereconstrueerd en het is op basis van die recente reconstructies dat Aquaserge deze nieuwe plaat maakte: werken van Giacinto Celsi, György Ligety, Edgard Varèse en Morton Feldman vormen de ruggengraat van deze CD, en worden aangevuld met nieuw geschreven stukken, waarin de geest en de stijl van de geëerde componisten plachten te schrijven. Dat levert een kleine veertig minuten hoogst intrigerende muziek op, balancerend op de rand van de hedendaagse klassieke muziek, met ruimte voor improvisatie.

Opener “Un Grand Sommeil Noir” werd door Varèse, aan wie “1768°C” opgedragen wordt, is geschreven op een tekst van Paul Verlaine, “Only”, waarvan twee versies op de plaat staan, is een stuk van Morton Feldman op tekst van Rainer-Maria Rilke. Aan Feldman wordt dan weer “Comme des carrés de Feldman” opgedragen, terwijl Scelsi aan de beurt is in “Hommage à Giacinto Scelsi” en Gyõrgy Ligeti met “Nuit Terrestre” en “Nuit Altérée” een dubbele hommage krijgt.

De combinatie van de lezing van de oudere werken, met de nieuwe, geschreven als eerbetoon aan de oudere componisten in de stijl van Aquaserge van vandaag, levert bij momenten rauwe schoonheid op, waarin klanken en ritmes tegen elkaar lijkt op te boksen. Er wordt van de luisteraar best wel wat inspanning gevraagd, maar het resultaat is bij momenten erg indrukwekkend.
U begrijpt het vast: dit is zeker niet bedoeld voor beginners-oren, maar, in handen van de virtuoze muzikanten en gedreven interpreteerders die de tien van Aquaserge zijn, ligt deze bijzondere muziek absoluut veilig. Bescheiden en tegelijk groots, intuïtief en tegelijk gedisciplineerd en methodisch, half klassiek en half rock…zo kun je deze muziek samenvatten. Vergeet echter vooral niet waar het bij alle muziek om draait: luisteren en genieten !

(Dani Heyvaert)